Μέσα από τους μαγικούς του στίχους, ο ποιητής Νίκος Γκάτσος,
καλεί την Περσεφόνη να μην ανεβεί ποτέ στην επιφάνεια της Γης, αλλά να
παραμείνει στον Άδη. Ο λόγος είναι η περιβαλλοντική καταστροφή που
συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες.
Καταπληκτικοί στίχοι που δένουν με την υπέροχη μουσική του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι.
Εκεί που φύτρωνε φλησκούνι και άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο τελεστήριο
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.